Na een telefoontje blijkt mijn volgende patient weer niet thuis te zijn ,ik word steeds nieuwsgieriger zal ik haar ooit eens te zien krijgen?
ik ga verder ,mijn auto wurm ik weer in een veel te klein plekje en snel loop ik naar de voordeur ,het licht gaat aan en mevrouw “de electric lady” komt verstijfd,langzaam en statig naar de deur.
Gelukkig niet zoveel pijn vandaag zegt ze, terwijl ik de electrodes van haar nek en schouders haal en haar masseer met paardenkrachtzalf.
Je zal toch vanaf je 23 ste al zo ziek zijn ,pijn,pijn,en nog meer pijn ..nooit een baan gehad en van de ene naar de andere dokter ,het allerergste vind ze dat ze haar ziekte aan haar dochter heeft overgedragen ..
de non hodgkin van haar zoon valt hierbij in het niet .
ik laat haar achter ,moederziel alleen in haar electrische huis waar de deur vanzelf en langzaam met een klik in het slot valt en langzaam dooft de voordeurlamp .
naar de volgende,oh welke verdieping? gelukkig automatisch loop ik goed want voor mij zie ik heb grijze koppie om de hoek van de deur verschijnen .
moeke loopt ,iets rechterop dan de vorige keer, hijgend achter haar rollator voor mij uit.
Het gaat goed ,beetje beter hijgt ze..terwijl ze haar door uitzaaiingen aangetaste heup vast houd.
Ik help haar in haar nachtpon en tevreden laat ik achter,oh wat ben ik blij dat ik nog gezond ben denk ik terwijl ik door de wind naar mijn auto loop.
bij een verzorgingshuis aangekomen valt de hitte als een verstikkende deken over mij heen.
Niet alleen de hitte ,ook de enorme verzameling zooi in het kamertje bezorgt je onrust in je hoofd.
overal spetters van de net omvergegooide erwtensoep heten mij welkom terwijl zoonlief op hetzelfde moment glimlachend het pand verlaat…
Ik negeer de troep en vraag aan de vrouwelijke uitvoering van “popeye”die ,met nieuwe rode krullen en zonder kunstgebit , met haar handen de spetters erwtensoep nog meer verspreidt over de tafel ,hoe haar dag was.
Ja was leuk…totdat die erwtensoep viel …
nou ..niet alleen die erwtensoep heeft voor viezigheid gezorgd zie ik ..terwijl ze moeizaam en vies achter haar rollator voor mij uit loopt de douche in .
Ik heb net genoeg tijd om haar schoon en fris te krijgen en de erwtensoepzooi? die is maar voor een ander..haar zoon stapte er tenslotte ook glimlachend overheen !
Vrolijk ga ik terug naar mijn eerste patient van deze dag .
Met een verbazingwekkend automatisme vervang ik de beenzak voor een gewone catheterzak en leg deze in het teiltje onder het bed .
nee ,ik hoef geen handschoenen ….en samen met zijn vrouw help ik haar man geduldig en voorzichtig tot hij schoon en heel tevreden lekker ligt in het krakkemige thuiszorgbed.
zijn zacht geprevelde “oh wat ben je lief ” zorgen ervoor dat ik heel snel mijn hoofd over het rapport buig.
Ik recht mijn rug en terwijl de wind steeds harder loeit ren ik naar mijn auto ..nog maar 1 adresje.
Mijn overschoenen liggen al klaar en zonder enig vuiltje binnen te brengen spoed ik mij naar de bloedverziekend hete badkamer.
met verdrietig staande trouwe hondenogen kijkt meneer “stoffel” mij aan ,dodelijk vermoeid zit hij krom en voorover op de stoel…alles is al voorgekauwd en geregeld door “truus de mier ” die zich nu verheugt op een uurtje voor zichzelf .
ingedekt tegen alle mogelijke overstromingen en vervuilingen (doodsbang voor ongelukjes) help ik hem langzaam naar zijn bed .
Het “Nou, schiet toch eens op” van truus veroorzaken tranen in stoffel’s ogen die ze niet ziet want ze wil te graag haar oplossing vertellen van de bloedspetters die ze vanmorgen uit de smetteloze vloerbedekking heeft gekregen .
verstijfd en doodmoe legt hij heel voorzichtig zijn hoofd op het kussen wat schuil gaat onder matjes en terwijl hij “dank u wel” fluistert vallen zijn ogen dicht .
Verbaasd zie ik dat ons rapport in de woonkamer op tafel ligt !
we mogen “binnen”zijn en niet meer alleen op de plastic stoel in de keuken !
voorzichtig schuif ik de stoel naar achteren,bang om strepen in de vloerbedekking achter te laten ,en schrijf mijn rapport .liefdevol wrijft truus over mijn rug en zegt ..” jullie zijn zo vreselijk lief voor ons ..
mijn plastic schoentjes mogen uit ! ik mag naar huis!!!
de storm waait me bijna van het balkon en duwt me naar mijn auto …
de dijk staat vol met enorme plassen en de windstoten doen mijn auto schudden ,gelukkig deze weg vind ik blindelings…ik hoef niet aan te bellen ..met mijn sleutel doe ik de deur open ..ik ben weer thuis!
