Geweldig …soms loodzwaar.
Mijn werk is geweldig…de armen van vrouwtje piggelmee om mij heen …oh judith wat geweldig dat ik je zie ..waar was je nou??ja,ik ben vandaag 98 geworden ..ik ben wel nu een beetje bang voor de dood ook al heb ik nooit iets fout gedaan hoop ik..
Jij..jij komt zeker in de hemel ! De zon gaat schijnen als ik jou zie.
Oh,wat heb je toch lekker warme handjes !
als ik mijn ogen dicht doe voel ik haar hand over mijn rug wrijven ,waardevoller dan welk salaris of bonus .
Ze gaat zo haar keukenvloertje dweilen..op haar knieën en ik hoop dat ze nog heel lang mag blijven leven ..
En iedere keer als ik de deur achter mij dichttrek hoop ik haar volgende keer weer te zien .
En iedere keer als ik haar weer zie ben ik blij.
Ik moest vroeg op terwijl ik eigenlijk wilde slapen ,maar haar “oh wat ben ik blij” oh,lieve kind …zorgt dat ik ineens wakker ben en zorgt dat ik gelukkig ben .
Haar hand die over mijn wang wrijft ,ik sluit mijn ogen maar het liefst zou ik mijn hoofd in haar schoot willen leggen. Ik ben moe..
Zit mijn haar goed? Ben ik echt wel op tijd??ben ik wel vrolijk genoeg?? wat
moet ik zeggen?? Nee ik kan geen koffie drinken …want ik kan nergens plassen ..
Oh,sorry ik heb dit formulier niet ingevuld ..maar ook niet nagekeken ..
Sorry,nee dit is niet uw huisarts..ook het adres klopt niet ..ik zal het nooit meer doen
Heb ik dit niet al mijn hele leven gezegd?ik zal het nooit meer doen..
Het is mijn schuld ..schuldgevoel …ik voel me altijd schuldig…
Heel veel later gaat de deur open ,krom hangt hij over zijn rollator ,de urine druppelt ..ongemerkt langs zijn benen en vormt een plasje achter hem.
De tenapants zakt verzadigd langs zijn benen naar beneden en ploft in een plas.
Zijn grote angst,het gaat hier stinken ..die komt uit ..ja, het stinkt nu..maar zijn moeder wast alles,of het nu kan of eigenlijk niet.
Wassen tegen de klippen op, willen tegen de klippen op en hopen tegen de klippen op
Met moeite hou ik mijn tranen tegen..nee ik kan ze niet tegen houden..
Samen huilen we..hij kan het niet tegen houden…ik ook niet meer..oh my god…hoe moet dit voelen?? De kanker heeft zijn leven overgenomen ,heeft zijn lichaam verwoest en wij verleggen onze en zijn grenzen .
Zijn benen zijn verwoest, zijn enorme buikwond is dicht …een stoma…een spc…en ik doe mijn best om een stomazak te plakken op een plek die veel groter is dan de zak aankan..en de urine sijpelt onderlangs en doet het zakje loslaten ..nutteloos.
De zenuwpijn is niet meer te harden,hoeveel oxycontin hij ook slikt met koffie of bier
Natuurlijk kotst hij alles uit.
De pijn die hij.voelt om zijn familie achter te laten is voelbaar.
Hij kan het niet zien ,zijn lichaam hij kan er niet meer naar kijken ..en gelijk laat ik zijn hoofdeind zakken …
Met zijn ogen dicht slaakt hij een diepe zucht en hoeft gelukkig niet meer naar zijn verminkte lichaam te kijken ..maar ik moet wel.
Soms is de dood een verlichting…de pijn is onhoudbaar..welke? Lichamelijk of geestelijk? Wat doet meer zeer??
Kijken naar je verminkte lichaam? Of het voelen van je gekwetste geest?
Als je er bang voor bent..gebeurt het zeker ..en als je vertrouwen hebt…gebeurt het vast niet.
In de kamer ligt de zorgvuldig opgestelde euthanasieverklaring naast onze rapportagemap.
Beiden zijn niet eerlijk…hij beschrijft niet dat hij dit onleefbaar vindt ,hij is nog niet gek ..en ik schrijf niet dat dit onleefbaar en onmenselijk is.
We draaien gezamenlijk om de waarheid heen
Het lijkt of ik het niet meer kan…ik kan het leed van de wereld niet op mijn schouders nemen ..
Stairway to heaven…..music… Was my first love…
Oh ik hoop het op de begrafenis van erwin te horen …
Soms is de dood het beste,een opluchting ,een bevriijding..
Nooit zal ik vergeten dat hij alle uitvoeringen van ” ne me quitte pas” klaar had liggen ..om mij te troosten toen ik mijn vader zo mistte..
Nooit zal ik vergeten hoe erg het is om een mens zo te zien lijden ..
Nooit zal ik vergeten hoe zeer dit doet…
Ik zou zelfs voor je naar de coffeeshop gaan om jouw lijden te verlichten…
