Opnieuw.
Een nieuw adres en de weg ernaar toe herinnert mij aan oude cliënten en eigenlijk ook aan betere tijden…
Of is het alleen doordat oude herinneringen langzamerhand roze kleuren?
Ik ben al eerder in zo’n huis geweest en automatisch loop ik de goede kant op.
Het is een bijzonder bezoek wat mij binnen een uur een niet nader uit te leggen maar bijzondere band met de bewoners van dit huis oplevert. Het is alsof ik hen al mijn hele leven ken.
Wat is een uur op een mensenleven? Wat is een minuut voor mijn baas…maar wat betekent dat beetje tijd eigenlijk voor de mensen waar dit overgaat?
Dit gaat niet alleen om deze mensen maar ook over mij.
Mijn toch niet echt verwachte terugkeer in het door mij zo geliefde werk na mijn bijna einde van mijn eigen leven.
Binnen een uur hier binnen in dit huis vervagen mijn traumatische gebeurtenissen en verdwijnt mijn eigen pijn als sneeuw voor de zon.
