Al 9 maanden ben ik terug in de zorg,het is of ik nooit anders heb gedaan en met mijn ogen dicht rij ik door Capelle.

Het is zomer in Nederland …op de achterbank ligt een handdoek en plastic slippers want het regent “af en toe”.

Vrouwtje theelepel loopt handenwringend en met paniekerige en verdrietige ogen op mij toe ze pakt allebei mijn handen en trekt me mee naar binnen.

“Oh,er is zooo iets vreselijks gebeurd”…”Oh ik ben zooo blij dat jij er bent”…een traan biggelt over haar gerimpelde wang…” Oh..ik weet niet hoe ik het moet vertellen!”

“Mijn TELEVISIE is kapot!!” “hij is nog maar een paar maanden oud” ….”ik zit er nooit aan!”

“ik ben er bang voor!!!” “straks moet ik weer een nieuwe kopen” …”ik durf het niemand te vertellen!”

“Oh …durft U eraan te zitten??” gelukkig zie ik gelijk dat hij alleen maar uit is .

Ik heb wel even mijn leesbril nodig maar dan vind ik snel de aan/uit knop.

en gelijk zien we Epke Zonderland zijn gouden finale doen…3 hele dikke zoenen zijn mijn beloning .

Alles wat ze heeft wil ze me geven ,”wil je wat lekkers ?” ” ik heb niet zoveel …een koekje? chocola??

Nee,ik hoef niks ..ik ben blij dat ik heb kunnen helpen.

“Oh, wat ben ik blij” !!!”Kijk nou…dat leuke jochie…oh…nu ben ik niet meer zo alleen”..

“Hij studeert ook nog voor dokter hè? Weet je dat??”kijk die sterke armen!!”hij kan je wel oprapen als je gevallen bent hoor!!” Hij wordt vast een goeie dokter ..”Als hij nu wint…heeft hij goud”

“En als dan straks het Wilhelmus klinkt ..ga ik wel staan hoor!”

” Oh..judith ..als u er toch niet was..u bent goud waard!!ik ben zooo blij dat je gekomen bent vandaag!”

in de auto hoor ik dat Epke zijn gouden medaille heeft en in Kralingse veer luister ik voor de deur toch maar even het wilhelmus af, ook al klinkt het hier uit alle huizen .

“We hebben WEER GOUD!” wordt me toegeroepen als ik binnenkom .”kom gauw kijken!”

De verstikkend warme kamer lijkt nu nog voller en warmer met de tv op “dove en slechthorende” stand .

Vandaag lijkt iedere nederlander jong en oud in de ban van de olympische spelen te zijn,

of in ieder geval in de ban van Epke.

“Heb je het gezien??weet je hoe goed hij het deed??”

vandaag is alle aandacht voor de tv,even geen tijd om te praten over zijn oog waar hij nog steeds niets mee ziet .

glimlachend lees ik dat mijn collega voor een nieuwe waterkan zal zorgen ..

Tot morgen! .. “Oh komt U dan weer ? leuk..maar jullie zijn allemaal even lief hoor!!!”

Heb ik dit goed gehoord???

Het luidblaffende hondje staat al voor de liftdeur…en mijn koffie staat al op tafel.

Ons gesprek gaat verder waar we vorige keer gebleven waren, in de jaren 60 “uit de kast gekomen zijn ” en wat dat voor gevolgen heeft gehad ..dat had hij een goed boek

over kunnen schrijven ..