Verkeerd of gewoon FOUT…
Het is een zonnige zondagochtend en vrolijk rij ik mijn rondje door capelle.
Na 2 keer aanbellen hoor ik “uh..wie is daar”??” Wie ben jij”??”goedemorgen ik ben judith van laurens “,”wilt u de deur voor mij open doen”?? Na een korte stilte springt de deur open .
Gelukkig ik ben binnen! De lift brengt mij naar boven en vandaag hoef ik zelfs het sleutelkastje niet te gebruiken ,langzaam gaat de deur een kiertje open en zie ik zijn warrige hoofd met rechtop staande witte haren en met de vouwen van het liggen nog in zijn gezicht .
Wie ben jij?? Oh jou ken ik al heel lang,ja jou ken ik..jij hebt marousha nog gekend .
Ik mag jou wel.
Verstijfd staat hij roerloos stil in de gang ,dit gebeurt de laatste tijd steeds vaker,..”oh het was zo vreselijk”…hij valt tegen de muur en blijft doodstil staan..zijn ogen keren in hemzelf en kijken naar binnen ,kijken naar dingen die hij zijn hele leven niet onder ogen heeft willen zien en nu op de een of andere manier steeds gedwongen wordt om naar te kijken.
Niemand ,niemand weet hoe erg…ik kan niet slapen ..
Stapje voor stapje loopt hij de kamer in en laat zichzelf op een stoel zakken..
Weet u,weet je..die blubber,niemand weet hoe het was ..de Russische steppe ..
Ja ik was fout..ik was bij de duitsers ,maar ik wist het niet..ik wist het echt niet.
In mijn hoofd reken ik uit ..geboren in 1922 dus 18 toen de oorlog uitbrak..
Ja jou ken ik wel..niemand kan zich er een voorstelling van maken weet u hoe erg het was?.met tranen in zijn ogen begint hij een onbekend liedje op zijn mondharmonica te spelen gevolgd door waltzing maltilda..en de tranen stromen over zijn rimpelige wangen.
Even genoeg ..kom ik ga u helpen met douchen en schone kleren aantrekken.
Automatisch loop ik naar zijn eigen kamer voor schone kleding ,de atlas ligt open op de kaart van rusland waar duitse teksten bij geschreven zijn…de fotoalbums die hier altijd lagen zijn verdwenen.
Duitse papieren met aantekeningen ,duitse penningen en krantenknipsels maar ik wil eigenlijk niet kijken ,zie het woord waffen SS en hakenkruizen…het gezicht van Hitler
Snel pak ik schone kleding voor hem en loop naar de douche,ja jou ken ik al zolang…ik krijg een bijna tandeloze lach..
Ik laat het schone en verfrissende water over hem heen stromen,laat dit water alle vuiligheid verdwijnen???spoelt dit water alles weg???
Bibberend van angst zit hij bloot op het oude plastic krukje in de oude smerige en nooit opgeknapte douche met granieten tegeltjes..afhankelijk …het woord “kinds ” komt in mij op…”kinderlijk afhankelijk”
…mijn familie had geen eten in de oorlog….
Een tijdje later zit hij schoon en fris weer op de bank en ga ik zijn benen zwachtelen.
De poef uit suez pak ik uit de hoek van de kamer en rol hem aan zijn voeten .
Weet je hoe verschrikkelijk het daar was,niemand zal ooit weten hoe erg..” Heeft u dit ooit verteld aan uw vrouw of aan uw kinderen …Neeeee,neeeee niemand weet het!! Ik deed alleen maar wat me werd gezegd,ik had niks te vertellen …ik heb geschoten,mezelf verdedigd..oh het was zo erg..hij rilt en zijn ogen worden nat.
We lagen in de blubber,in de kou …steeds hoorde ik plof ..dan lag er weer iemand in de blubber…
Bang roept hij”de vader”aan…jaja jullie komen me bijna halen…ja ik weet het ..nog even ,nog even moet ik het hier afmaken …dan komt het grote licht !
Hij doet zijn handen voor zijn ogen ,ja vader..ik weet het ,het duurt niet meer zolang ..het wordt zooo groot …dit alles is veel te klein..gaat allemaal weg!
Het is er zo mooi!! Ik ben er al eens even geweest,marousha wacht op mij en zegt altijd tegen mij dat jullie engelen zijn en dat ik naar jullie moet luisteren en lief moet zijn .
Saint germain is ook beneden geweest ,oh die is ook zo wijs..
Jij bent lief hoor,ik hou eigenlijk wel van jou..dat mag ik toch zeggen ???
Daar bedoel ik echt niks mee hoor..
Jullie zijn allemaal zo lief …arm in arm lopen we voetje voor voetje naar de keuken
Oh dat is zo heerlijk!!!zijn grote wijsvinger wijst een bakje noodles van de action aan.
Snel zet ik het wasmachine aan en kook water voor de noodles.
Alsof er niets gebeurd is ,alsof ik niks gehoord heb…
Ik kan je wel zoenen!!! Is goed meneer…blijf maar zitten …ik ben zooo blij met jou en gelijk drukt hij een zoen op mijn hand.
Ik laat hem achter met een bak warme noodles ,het kamertje is dicht …
Al die spullen en papieren daar op dat burootje.. .zou hij daarom al zolang niet in zijn bed durven slapen???hij slaapt sinds zijn vrouw overleden is aangekleed op de bank..bang om te slapen ..
Ik was mijn handen ,haal diep adem en trek de deur achter mij dicht.

Goedemorgen!!
Zijn dochter is er vanochtend..
Ze heeft zijn kleine beetje kleding in de kast in de kamer hiernaast gehangen ,
Het buro is heel wat leger dan een paar dagen geleden ,ja zoals je ziet zijn we alvast heel wat dingen aan het uitzoeken en verdelen of wegdoen .
Dan hebben we het straks niet meer zo druk…dus als jullie dingen missen dan weet je dat wij ze hebben .
Hoor ik dit goed???zegt een dochter dit tegen mij terwijl haar vader ernaast zit ???
Mijn vader was altijd zo boos en agressief vroeger ,hij was een echte tiran..en nu is hij zo lief ..
Pa, zij ,judith gaat je zo lekker douchen en dan krijg je lekker schone kleertjes aan..ben je weer helemaal schoon..je beentjes zwachtelen ,je voetjes smeren en je haartjes kammen dan ruik je weer lekker fris .
Ze waggelt naar de keuken is klein maar heel breed,haar vader is ongeveer 1.90 meter en heeft een schoenmaat van minstens 46.

Ja jou ken ik wel ,maar dan word ik nat hoor! Ik was zijn haar ,zijn rug,zijn voeten en zijn nu weer dunnere benen.
Is het al weer gebeurd? Ben ik nu al gedoucht??? In de deuropening help ik hem in een schone luier en schone kleertjes…
Pa,wat heb je tegen de zuster gezegd????wat heb je verteld ???
Niks…maar het was zo vreselijk…zijn ogen veranderen van kleur .hij bibbert..en gruwelt .
zijn dochter zegt dat ik hem maar niet moet geloven ,wat hij zegt is onzin hoor ,mijn vader heeft gewoon in een fabriek gewerkt al die jaren,niks bijzonders ..ik hoor in mijn hoofd marousha zeggen nico,maak je geen zorgen,niet huilen …die vreselijke herinneringen zullen vervagen ..

Is dit zo?
Herinneringen die vervagen zijn er nog wel zijn hooguit omfloerst en even niet zichtbaar.

Pa het is zo lang geleden,vergeet het toch ..je weet het niet meer..je hebt in een fabriek gewerkt…al die jaren gewoon in een fabriekje.
Mijn vader denkt dat hij op de russische steppe is geweest ,maar dat is niet waar hoor ondertussen kijkt ze mij niet aan en naait een muisje in elkaar gevuld met een kruidenmengsel om te ontspannen.
Pa ,speel je nog een liedje voor ons ???
Een paar onbekende liedjes later legt hij zijn mondharmonica weer op tafel en zegt
Dat speelde ik zo vaak voor de Duitsers.
Hij begint weer in zijn onverstaanbare geheimtaal wat lijkt op russisch te praten .
De dochter kijkt niet op en reageert niet,ik ruim mijn spullen op en was lang mijn handen.
Bij de deur staan een doos en wat tasjes voordat ik stiekum even kijk weet ik al wat ik zal zien..zullen deze knipsels en aantekeningen in de vuilnisbak,de oud papierbak of ergens in een kelder verdwijnen????
Zullen zijn angsten verdwijnen,zijn tranen drogen als deze oude ,stille getuigen vernietigd zijn ??in mijn hoofd hoor ik hem steeds zeggen …
ik wist het niet hoor…..echt niet waar!
Zolang geleden …nu 92 …bang,eenzaam,verdrietig en ongelukkig..
Ik haal weer heel diep adem en trek hard de deur achter mij dicht .
Beroepsgeheim..
hoelang is het geleden?
Ben ik nu fout door te zwijgen??
Ik besluit dit maar even te laten bezinken …
Geen tijd om tijd aan leestekens te besteden of om betere zinnen te maken….
Gewoon zoals het is …een gruwelverhaal…
Ga ik hem nog helpen???laat ik het aan een ander over??
Ik ga hem weer helpen,maar ik ga hem vragen waarom???waardoor???maar vooral hoe het voelde….