Gewoon Weer..
Het is weer ochtend en het belooft weer een mooie dag te worden de zon is gewoon weer tussen de wolken door opgekomen en ik ga gewoon weer werken.
Het lijkt weer zo gewoon maar iedere dag is zo bijzonder,iedere dag weer mag ik even binnen kijken in het leven van een mens .
Iedere dag probeer ik iets te betekenen voor een ander.
Judith ,wat heerlijk dat je er weer bent! Oh ik ben zo blij dat ik je zie !
Ze loopt met kleine pasjes de kamer in ,ondertussen mij aan mijn hand meetrekkend ,vanaf de eerste keer hebben wij een band….zegt ze..ik weet niet wat het is ..maar ik voel me zo veilig bij jou!ik ben zo blij als ik je weer zie!!
Je voelt net zo als mijn mevrouw van vroeger ,mijn eerste dienstje..
Toen ze overleed mocht ik iets kiezen ” kijk deze zilveren servetring heb ik toen gekozen” en heb ik mijn hele leven meegenomen en zuinig bewaard ..ze maakt haar pronkkastje open en laat mij een zilveren servetring zien.
in een flits komt mijn herinnering aan mw (boymans- )van beuningen boven ..en de zilveren servetring die ik na haar dood van haar kinderen kreeg.
Ik bedenk me dat deze servetring al meer dan 20 jaar onderdeel van mijn leven is ..
Als ik de servetring af en toe zie word ik overspoeld door herinneringen,sommigen helder en andere vaag. De talloze mannen die zij langs liet komen,de muizen die in haar bed liepen en het overstaanbare brabbelen wat zij deed..
Ze pakt mijn hand en wrijft over mijn arm..jij hebt nog lekker stevige armen ..wat heb je toch weer een mooie blouse aan !
Weet je judith,soms lijk je op mijn moeder,soms lijk je op mijn mevrouw …ik voel me zo veilig als je bij mij geweest ben.
Vroeger werd ik altijd zooo rood ,dan voelde ik mijn hele gezicht rood worden en dan voelde ik me zo ongelukkig ..
Gelukkig heb ik dat nu niet meer…
samen kijken we naar oude foto’s van capelle en haar ogen glimmen en haar wangen kleuren van de opwinding..kijk dat is het oude laantje !
Daar liep ik ook vroeger ,net als mijn moeder,
Maar het bestaat niet meer…
Maar als jij hier bent ..is het net of vroeger weer bestaat.
Tranen biggelen over haar rimpelige wangen terwijl een rode kleur langzaam haar gezicht verandert .ze wrijft over mijn handen en armen trekt mij ineens naar haar toe en zegt ” ja ,dit doe ik nou eens !! Ik hou van je …je bent zo belangrijk..ik zie je zo graag! Het is zo vertrouwd.
Deze hele dikke zoen die ik toen kreeg stop ik mijn doosje met herinneringen …als ik ooit mijn doosje weer eens open maak zal deze herinnering helpen om de zwarte herinneringen te overschaduwen.
Door mijn hoofd schiet de herinnering aan mijn ouders die mij met de paplepel in gaven dat het goede altijd weer het kwade zal overwinnen!
Ik heb geen last meer van het vroege opstaan ..ik heb geen last van de zwarte herinneringen in mijn doosje .
Ik voel me bevoorrecht dat ik vandaag weer even in haar leven mocht kijken.
Eenmaal weer buiten schijnt de zon uitbundig en alle wolken zijn ineens verdwenen.
Het is weer een mooie dag!
