Tempus Volat..
De TIJD vliegt..
Het is laat,de ochtend is bijna voorbij en een beetje schuldbewust druk ik op de bel.
“Dat is nog eens een verrassing”!!
Hoe welkom kan je je als mens voelen? Mag ik tegen je aan praten judith ?
Heb je even tijd voor mij? Tempus volat mompelt hij zachtjes…tempus…
Kan ik zeggen wat er aan de hand is ?kijk hier..de datum het is toch 1 augustus?
Het witte bord vertelt mij duidelijk en met grote blokletters dat het 1 augustus is .
Ja ,dat ziet er goed uit .
Gelijk loopt hij naar de koelkast en haalt er een bord met 3 boterhammen met kaas uit ,die overigens keurig afgedekt zijn met een stuk vershoudfolie,en vraagt of hij ze nu op moet eten.
Heeft u trek? Neee… Ik heb ze gemaakt omdat dat van jullie moet en jullie moeten mij controleren .
Zet u het bord dan maar terug .
Ik ben verdrietig…wat is er dan?wilt u het mij vertellen??
mijn dochter ruimt mijn hele huis leeg..
Doet alles weg wat voor mij belangrijk is ..
Nu willen ze zelfs dat ik mijn huis ga verkopen !
Ik ga zitten op een stoel die bezaaid is met lappen,kussentjes en een deken .
Ik moest vanmorgen de hele familie bellen en die telefoon is op,ik moet daar iets mee doen maar ik weet niet wat!..naar een winkel en dan geld betalen en dan helpen ze mij ermee.
Kijk deze kreeg ik ook ..
Kijk een foto!
Kijk weer een rouwkaart!
Ze is dood ..
De vrouw van mijn neef en die is al dood ..
Judith ,wil je kijken?”
Ik kan aanbieden om naar de telefoonwinkel te gaan,maar ik wil liever gewoon kijken ..en even luisteren.
Ik krijg een kaart in mijn hand gedrukt.
“Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
De eerste 6 regels van een gedicht van Mary elizabeth Frye.
De voorkant van een rouwkaart,zonder zwarte randen.
Op de bank naast mij zit de oude man.
Ik zie een oude man, een oude verdrietige man een zeer intelligente oude man ..
Ik zie een foto van een oude vrouw,getekend door het leven ,een dochter,moeder en oma..
Weet je ,we kenden elkaar al bijna ons hele leven ..
Judith…Ik kan er niet heen! Een traan biggelt over zijn wang..
Geen van mijn kinderen wil even met mij mee…
Ze hebben bijna nooit tijd voor mij…
Ik hoop dat ze ooit wel tijd hebben om mij te begraven ..dat kan ik in ieder geval niet zelf.
Ik ben blij dat je even naar mij ,de ouwe gek ,wilde luisteren,zegt hij terwijl ik langzaam naar de deur loop.
jij had gelukkig wel even tijd voor mij.
In korte broek en met de dikke bodywarmer aan ,die vol met attributen zit ,zwaait hij mij uit…
Ik was toch maar net 25 minuten binnen…
