Het oude jaar ,het nieuwe jaar …
De laatste maand van het jaar gebeurt er ineens heel veel met onze mensen,
De klagerige,steundende oude vrouw die al maanden huilde kreunde en steunde van de pijn , maar oh zo blij met ons was ,is in een verzorgingshuis gedumpt en ligt nu uiteindelijk toch in een ziekenhuis te wachten op weer een nieuwe heupoperatie…zo begrijpelijk dat ze niet meer verder wil.
Ze werd een last voor de familie die het druk had met hun eigen leven en moe werd van het eigenlijk toch terechte geklaag,
In mijn wc hangt het geborduurde handdoekje als dank voor onze goede zorgen dit bijna afgelopen jaar.
Hier kon ik altijd plassen en het lege wc rolletje liet ze glimlachend voor mij hangen ,en lachend hing ik keer op keer een nieuwe rol op.
Ik heb vast nog een van de vele ” flesjes” staan in mijn kelder..
Zie ik haar nog terug?

Het is nog donker als ik de parkeerplaats op rijd,automatisch gaat mijn hoofd omhoog en mijn armen de lucht in of hij nu kijkt of terugzwaait …maar ik heb in ieder geval gezwaaid.
Naast zijn raam zie ik een schim voor het andere raam…zwaait ze ook?
Ik ben niet meer moe maar heb energie voor 10.
Een snik,zijn hoofd gebogen en energieloos door de afwezigheid van zijn vrouw
Geef ik hem zijn druppels en zijn pillen en sorteer de stapeltjes op het kastje in de gang,vuil ondergoed is uit de wasmand gehaald en netjes opgevouwen maar stop ik snel de mand weer in.
“Ik zag u al aankomen ,dan maakt mijn hart een sprongetje “..en terwijl hij dit zegt en glimlacht druppelen de tranen langzaam over zijn rimpelige oude wangen naar beneden .
“Ik kan er niet aan wennen…ik ben helemaal alleen en dat ben ik nog nooit geweest !
Dat kan ik niet…”
Ik zeg dat ik begrijp hoe moeilijk het is en ondertussen besef ik ook dat ik dit ook echt waar is.

Oh, wat was mijn vader eenzaam,radeloos,verdrietig en wanhopig toen mijn moeder ineens doodging ..er bleef niets over van mijn sterke en geweldige vader
Oh ,ik voel nog hoe dit voelde ..zo koud
Maar misschien weet ik het niet meer helemaal echt ..want dit gevoel moest plaatsmaken voor het gevoel van “wees “zijn toen ook mijn vader doodging.

Hij verteld mij over zijn leven,over zijn vrouw ,hoe ze was en hoe ze nu is ..
Hij verteld dat hij niet eens weet waar hij zal moeten gaan wonen,dat hij niet meer voor zichzelf kan zorgen …de kinderen regelen alles ..de rollen zijn nu omgedraaid.
Wat is het heerlijk om onbezorgd kind te zijn ,wat is het heerlijk om sterke ouders te hebben en wat verandert er veel in de loop van je leven ..
En dit gaat van generatie op generatie
De warme waterstraal op zijn gezicht spoelt zijn tranen weg .
Nu zit hij op de douchestoel met zijn ogen dicht laat hij zich door mij wassen en ik vind het nu niet nodig om hem te motiveren om het zelf te doen .
Als ik weg wil gaan roept hij mij terug ,mag ik je een zoen op je wang geven?je bent een engel!
Met schone kleren aan staat hij even later voor het raam en terwijl ik naar mijn auto loop kijk ik omhoog zwaai ik weer…ja, daar staat hij ..een stukje rechterop dan net .
Over 2,5 week verhuist hij ,gelukkig samen met zijn vrouw, naar een verzorgingshuis.
Hopelijk wordt hij nog voor even gelukkig…

Ik bedenk me dat ik anders nog naar de 3de verdieping moest ,meestal zat haar snel aangeschoten badjas dan nog met een punt in haar onderbroek en moesten we hier hard om lachen en gingen dan samen eerst een sigaretje roken .
Soms lag ze misselijk en ziek op bed omdat ze …dacht ze ..teveel krotenprak of andijvie had gegeten in het tehuis bij haar gehandicapte zoon .
Vaak vocht ze ,meestal zonder resultaat ,tegen haar levenslang aanwezige tranen .
Jij bent de tenenknijper!!!! Nee,je mag niet mijn tenen wassen of drogen …en die andere judith??? Die doet het ook al….jullie zijn vreselijk!!!!…lachend maakte ze haar zin dan af…lief en geweldig!
Een aantal van ons wonnen haar vertrouwen en mochten haar verminkte lichaam wassen en controleren of haar flapje nog netjes was.
Ook zij ligt nu in het ziekenhuis met vlekjes op haar darmen en lever….zie ik haar nog terug???

De eenzame molukse man is dood aangetroffen in zijn huis door zijn kinderen en ‘volgens hun eigen rituelen” door en met hun eigen gemeenschap begraven.
Voor ons geen plaats voor afscheid.

In mijn badjas zit ik om 3 uur s’middags nog aan de keukentafel in tsjechie en we hebben net een jmeli, (een tsjechisch gebruik) een versierde mistletoe van onze buren gekregen .
Ze wensen ons alle goeds,gezondheid en geluk toe voor het nieuwe jaar!
Zal het helpen??
Zal het helpen als ik alle mensen een jmeli geef??
In gedachten hang ik een grote bos mistletoe boven de hoofden van mijn familie,mijn vrienden,collega’s en alle mensen op onze hele wereld.

Het oude jaar heet jonathan..het nieuwe jaar heet jobje….even aan mijn tantes vragen hoe het ook al weer verder gaat…