In het pikkedonker verlaat ik onze moderne nieuwbouwwijk en spoed mij naar de ouwe en versleten muur.
een opgekalefaterde entree kan niet de hier schrijnende armoede verbergen en de hortend en stotende lift brengt me moeizaam naar boven .
vrolijk stap ik de in donker gehulde flat binnen waar ik alleen het wit van hun ogen kan
onderscheiden van het donker.
nee, niet hier ..mijn man is in het kamertje .
de donkere “samson” staat breed en flink al op de weegschaal …94 toch?ik tuur op het venster van de weegschaal en geef hem enigszins gelijk ,ietsje meer mag dat?
een winkeltje aan pillen ,papieren en doosjes ligt voor hem op de tafel ,U bent nieuw hè?
Ja ,doen we het samen? dan lukt het vast!
tegenwoordig mogen we geen pillen uitzetten maar wel kijken of het goed gaat en samen met “samson” komen de pillen terecht van de zakjes in de doosjes en mijn paraaf in het enorme dikke dossier zegt dat het goed was.
Op tijd brengt mijn auto me de goed kant op ..slotlaan ?slotplein?slotstraat??
neeee..niet goed!ik moet de poort hebben !
een roze asfaltweg verteld me dat ik op een fietspad zit ..gelukkig is het nog donker denk ik als voor mij een trap opduikt !
niet hier..waar dan? mijn auto zegt bevelend toch.. bestemming bereikt!!!achteruit de hoek om ..
onderaan de weg staan ook nog huizen..hoe kom ik daar ????
met een omweg kom ik er toch en zie verheugd dat de naam op het naambordje overeen komt met mijn patient .
Het lange dunne,witte haar valt net over de enorme bloeduitstorting die de storm heeft aangericht en moeizaam stuntelt ze achter de rollator naar binnen .
De aardappels staan al in het water en de stoel andijvie ligt al een tijdje te ontzanden..deelt ze mee.
het hoe heet u ook alweer wordt direct overkletst door het vreselijke stormavontuur,afgewisseld door de moeilijk te bereiken “condolasie” en de mededeling dat ze zelf de wasbeurt van het “daar ondere” al gedaan heeft wordt weer onderbroken door haar avontuur van het over haar billen schuiven naar een auto om zich op te trekken ,waarna ze verzucht dat haar zoon woont in hoogvliet en werkt in amsterdam dus geen boodschappen kan doen wordt even gepauzeerd met de mededeling dat het raam nog dicht moet ..
(Gelukkig dat had ik al gedaan !) tevreden glijdt haar blik van de een naar de andere bijbeltekst in de gang ..de blik op het enorme bord in de gang “geef ons heden…geeft haar de gelegenheid haar eenvoud en de afwezigheid van luxe te verklaren.
ik help haar in haar doodgewone hemd en krijg een pluim omdat ik begrijp dat de witte was al startklaar in de ouderwetse bovenlader zit !
terwijl ik een modern coldpack met aan elkaar geniete lappen om haar knie wikkel legt ze haar hand op mijn hoofd en legt uit waarom ze op zondag geen hulp wil.
Buiten is het eindelijk weer licht geworden!even snel een boterham .
tante sidonia is al lang en breed klaar en steekt haar staken mijn kant uit,ik pak maar snel een hulpmiddel nadat ik de roze gummi tenenspreiders op hun plek heb gekregen ..
want ieder moment kunnen ze besluiten weg te springen !
luidkakelend snoeren we ze vast en bedekken de staken met sombere huidskleurige hoezen ,de grote zwarte schoenen doen de rest .
Lekker koud kraanwater he???schreeuwt ze me toe …de doktersassistente aan de telefoon weet gelijk over wie ik bel!
vanmiddag medicijnen???ik heb nergens last van hoor ..zegt ze terwijl ze naar de wc rent ..
ik ben mijn pen kwijt.. zegt ze terwijl ze venijnig heel oude pennen aan de praat probeert te krijgen, terwijl ik rapport schrijf zie ik er minstens 3 tussen de blaadjes zitten .
Het heerlijke mandarijntje wat ze me bij het weggaan toestopte leg ik op de stoel naast me tussen de papieren en ga weer verder.
ik kom op een pleintje met rondom huizen met allemaal verkeerde nummers en ga weer terug mijn auto in …ik stond aan de achterkant blijkt als ik een oudere heer voor het raam zie staan ..
welkom in de 70er jaren roept de ribbelige,pummelige vloerbedekking me toe ..de dame in duster moet gedoucht en verbonden zegt mijn lijstje .
Zoevend brengt de traplift haar naar boven en moeizaam beweegt ze zich naar de douche.
samen met mijn vrienden ,de overal geplaatste handgrepen ,lukt het me met gemak mevrouw weer fris en fruitig en schoon en verbonden in haar corduroy broek met coltrui te krijgen.
het rapport op de donkerbruine bank is snel geschreven .
Naar de bugel…wat is een bugel…dat is toch chips??nee ook in ieder geval een straat in capelle schollevaar ..maar waar dan ???ik heb een navigatie …ik heb een uitgeprinte route en ik heb een kaart….maar de bugel???niet te vinden …
ik parkeer mijn auto ergens klem tussen stekelige bosjes en ga maar lopen …hee ik zie een verzorgingshuis!!!1 blik op het goede naambordje verteld me dat ik fout ben .
een man met sigaar ziet dat ik zuster ben en lachend zegt hij dat ik verkeerd zit …ja daar links ..dan rechts,een beetje daarheen en dan komt het goed ..oh oké ..dat ga ik doen en doelbewust loop ik toch weer verkeerd ..
waar is mijn auto???stond toch hier?ik loop maar een stukje verder tot een sloot me verteld dat ik niet verder kan !
lachend komt de man mij tegemoet ..juffie …je moest toch daarheen???zijn bibberende hand wijst de andere kant op …en met de wind in mijn rug zie ik een andere flat voor me .
Blij en tevreden zit ik even later op de eetkamerstoel met mijn gezicht in de zon tegenover de goede mevrouw.
Lachend vertellen we elkaar verhalen over het doolhof wat capelle heet terwijl ik haar wondjes verzorg verteld ze me dat mijn laatste patient hier direkt onder, 2 etages lager, woont !
Iedereen begrijpt nu vast de opluchting die ik toen voelde…vandaag geen navigatie meer aan ! geen routes om te ontcijferen !
de door ziekte verstarde mevrouw is de laatste vandaag ze moet nog even haar koffie op drinken ,tuurlijk is dat goed zeg ik ..terwijl ik smacht naar een kopje .
moeizaam verplaatst ze zich naar de de douche,haar buurvrouw doet veel voor haar en ook nog iedere dag ..dank zij haar en dank zij ons kan ze hier blijven ..terwijl ze dit zegt blijft haar blik emotieloos.
samen komen we er wel …zegt ze ..en met 4 handen krijgen zij en ik het voor elkaar dat ze even later weer schoon en verzorgd aan de heerlijk geurende koffie zit.
ik ben klaar en met de afvalzak in mijn hand loop ik tussen de rotzooi door over het parkeerterrein ,waar toch genoeg containers staan , naar mijn auto en bijna had ik de vieze zak naast op mijn heerlijke mandarijntje gegooid!
snel de zak weggegooid en op naar kantoor! zonder nadenken rij ik verder capelle in..met een diepe zucht zet ik de navigatie maar weer aan …mijn collega die ik ondertussen bel lacht zich een bult als ze hoort dat ik “in” de bugel of is het “op” de bugel was..
op kantoor laat mijn IO weer zien dat ik vandaag 0 minuten gewerkt heb ,gelukkig heb ik nog ouderwets pen en papier…vandaag maar bloemkool denk ik … met het geef ons heden …nog in mijn hoofd bedenk ik dat ik er toch niet aan moet denken geen navigatie te hebben !
straks alleen gewoon een kopje thee bij mijn vriendinnetje en vanavond nog een kerstboom kopen ..nadat ik nog wel even voor een nader te bepalen hoeveelheid mensen een maaltijd op tafel gezet moet hebben .
ik kijk op mijn horloge ..gelukkig het is pas 12 uur..ik heb nog een hele dag de tijd!
het is nog vroeg…
