verhalen

Gewoon Weer..
Het is weer ochtend en het belooft weer een mooie dag te worden de zon is gewoon weer tussen de wolken door opgekomen en ik ga gewoon weer werken.
Het lijkt weer zo gewoon maar iedere dag is zo bijzonder,iedere dag weer mag ik even binnen kijken in het leven van een mens .
Iedere dag probeer ik iets te betekenen voor een ander.
Judith ,wat heerlijk dat je er weer bent! Oh ik ben zo blij dat ik je zie !
Ze loopt met kleine pasjes de kamer in ,ondertussen mij aan mijn hand meetrekkend ,vanaf de eerste keer hebben wij een band….zegt ze..ik weet niet wat het is ..maar ik voel me zo veilig bij jou!ik ben zo blij als ik je weer zie!!
Je voelt net zo als mijn mevrouw van vroeger ,mijn eerste dienstje..
Toen ze overleed mocht ik iets kiezen ” kijk deze zilveren servetring heb ik toen gekozen” en heb ik mijn hele leven meegenomen en zuinig bewaard ..ze maakt haar pronkkastje open en laat mij een zilveren servetring zien.

in een flits komt mijn herinnering aan mw (boymans- )van beuningen boven ..en de zilveren servetring die ik na haar dood van haar kinderen kreeg.
Ik bedenk me dat deze servetring al meer dan 20 jaar onderdeel van mijn leven is ..
Als ik de servetring af en toe zie word ik overspoeld door herinneringen,sommigen helder en andere vaag. De talloze mannen die zij langs liet komen,de muizen die in haar bed liepen en het overstaanbare brabbelen wat zij deed..

Ze pakt mijn hand en wrijft over mijn arm..jij hebt nog lekker stevige armen ..wat heb je toch weer een mooie blouse aan !
Weet je judith,soms lijk je op mijn moeder,soms lijk je op mijn mevrouw …ik voel me zo veilig als je bij mij geweest ben.
Vroeger werd ik altijd zooo rood ,dan voelde ik mijn hele gezicht rood worden en dan voelde ik me zo ongelukkig ..
Gelukkig heb ik dat nu niet meer…
samen kijken we naar oude foto’s van capelle en haar ogen glimmen en haar wangen kleuren van de opwinding..kijk dat is het oude laantje !
Daar liep ik ook vroeger ,net als mijn moeder,
Maar het bestaat niet meer…

Maar als jij hier bent ..is het net of vroeger weer bestaat.
Tranen biggelen over haar rimpelige wangen terwijl een rode kleur langzaam haar gezicht verandert .ze wrijft over mijn handen en armen trekt mij ineens naar haar toe en zegt ” ja ,dit doe ik nou eens !! Ik hou van je …je bent zo belangrijk..ik zie je zo graag! Het is zo vertrouwd.
Deze hele dikke zoen die ik toen kreeg stop ik mijn doosje met herinneringen …als ik ooit mijn doosje weer eens open maak zal deze herinnering helpen om de zwarte herinneringen te overschaduwen.
Door mijn hoofd schiet de herinnering aan mijn ouders die mij met de paplepel in gaven dat het goede altijd weer het kwade zal overwinnen!
Ik heb geen last meer van het vroege opstaan ..ik heb geen last van de zwarte herinneringen in mijn doosje .
Ik voel me bevoorrecht dat ik vandaag weer even in haar leven mocht kijken.
Eenmaal weer buiten schijnt de zon uitbundig en alle wolken zijn ineens verdwenen.
Het is weer een mooie dag!

Te jong..
Met een bos rode krullen staat ze op de foto op de rouwkaart,

in gedachte zie ik een slapend doodziek mens in haar bed liggen met haar kind wat slapend en in stilte huilend aan haar voeten ligt.
Judith, ik wist en weet niet wat te doen ,ik denk dat ik het niet goed gedaan heb…
Anders zou ik toch nog niet hoeven te sterven?mijn leven kan toch niet voorbij zijn?
Wat moet ik zeggen ????
Ze wil achter mij aan lopen en haar armen op mijn schouders kunnen leggen en voetje voor voetje lopen we naar de badkamer.
Misschien is dit wel de laatste keer zegt ze ,als ze voorzichtig met mijn hulp in het bad stapt
Een zo jonge vrouw,verminkt door de kanker,
Ik kan niet veel doen en kan niet eens de douchekop pakken want ik ben veel te klein /te kort. Maar op mijn tenen lukt het me toch net .
De douchekop sproeit wel alle kanten op ,ik word nat,drijfnat…maar ik bedenk me dat deze natte plekken snel zullen drogen
Wat heeft ze genoten ,nog 1 keer onder de douche …nog 1 keer het warme water over haar zo pijnlijke lichaam laten stromen ..
samen met haar kinderen in slaap vallen .
Nog 1 keer biedt ze veiligheid ..nog 1 keer voelt ze zich veilig.
Judith, wat zal er met mij gebeuren? Onder de grond of in het vuur ???hoe voelt dat ???
Ik probeer mij te verplaatsen in dit jonge gezin..en in haar ouders.
Hoe voelt het om je moeder te verliezen? Hoe voelt het om je vrouw te verliezen?
Hoe voelt het om je dochter te zien sterven??Hoe voelt het om je man achter te moeten laten en hoe voelt het om je kinderen achter te moeten laten ?zo klein nog .
Niet opgewassen tegen deze boze wereld..
Hoe voelt het om zo jong afscheid te moeten nemen van alle mensen die je lief zijn?
Het is mijn man overkomen hij verloor zijn eerste vrouw, 2 van mijn kinderen zijn hun moeder verloren .
Een drama wat je de rest van je leven meedraagt .

Eenmaal weer thuis was ik lang mijn handen en dat helpt.

De dag erna heeft ze geen kracht of energie meer om naar de douche te lopen
Een beetje wakker nadat ik haar heb opgefrist wil joy nog wat praten
Ik ga naar beneden en zeg tegen haar man dat ze trek heeft in een waterijsje en dat ze misschien nog even samen kunnen praten of alleen maar even samen zijn ..
Zijn ogen lichten op en hij loopt snel de trap op naar zijn vrouw..
Ik trek heel zachtjes voor de laatste keer de deur achter mij dicht.
Met een diepe zucht bedenk ik me dat ik zo dankbaar ben dat ik nog gezond ben.

Lieve joy…je bracht vreugde in jullie leven…en hebt genoten tot het eind.

Tempus Volat..
De TIJD vliegt..
Het is laat,de ochtend is bijna voorbij en een beetje schuldbewust druk ik op de bel.
“Dat is nog eens een verrassing”!!
Hoe welkom kan je je als mens voelen? Mag ik tegen je aan praten judith ?
Heb je even tijd voor mij? Tempus volat mompelt hij zachtjes…tempus…
Kan ik zeggen wat er aan de hand is ?kijk hier..de datum het is toch 1 augustus?
Het witte bord vertelt mij duidelijk en met grote blokletters dat het 1 augustus is .
Ja ,dat ziet er goed uit .
Gelijk loopt hij naar de koelkast en haalt er een bord met 3 boterhammen met kaas uit ,die overigens keurig afgedekt zijn met een stuk vershoudfolie,en vraagt of hij ze nu op moet eten.
Heeft u trek? Neee… Ik heb ze gemaakt omdat dat van jullie moet en jullie moeten mij controleren .
Zet u het bord dan maar terug .
Ik ben verdrietig…wat is er dan?wilt u het mij vertellen??
mijn dochter ruimt mijn hele huis leeg..
Doet alles weg wat voor mij belangrijk is ..
Nu willen ze zelfs dat ik mijn huis ga verkopen !
Ik ga zitten op een stoel die bezaaid is met lappen,kussentjes en een deken .
Ik moest vanmorgen de hele familie bellen en die telefoon is op,ik moet daar iets mee doen maar ik weet niet wat!..naar een winkel en dan geld betalen en dan helpen ze mij ermee.
Kijk deze kreeg ik ook ..
Kijk een foto!
Kijk weer een rouwkaart!
Ze is dood ..
De vrouw van mijn neef en die is al dood ..
Judith ,wil je kijken?”
Ik kan aanbieden om naar de telefoonwinkel te gaan,maar ik wil liever gewoon kijken ..en even luisteren.
Ik krijg een kaart in mijn hand gedrukt.

“Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.

De eerste 6 regels van een gedicht van Mary elizabeth Frye.
De voorkant van een rouwkaart,zonder zwarte randen.

Op de bank naast mij zit de oude man.
Ik zie een oude man, een oude verdrietige man een zeer intelligente oude man ..
Ik zie een foto van een oude vrouw,getekend door het leven ,een dochter,moeder en oma..

Weet je ,we kenden elkaar al bijna ons hele leven ..

Judith…Ik kan er niet heen! Een traan biggelt over zijn wang..
Geen van mijn kinderen wil even met mij mee…
Ze hebben bijna nooit tijd voor mij…
Ik hoop dat ze ooit wel tijd hebben om mij te begraven ..dat kan ik in ieder geval niet zelf.

Ik ben blij dat je even naar mij ,de ouwe gek ,wilde luisteren,zegt hij terwijl ik langzaam naar de deur loop.
jij had gelukkig wel even tijd voor mij.
In korte broek en met de dikke bodywarmer aan ,die vol met attributen zit ,zwaait hij mij uit…
Ik was toch maar net 25 minuten binnen…

Eenzaam..
Iets na 7 uur parkeer ik mijn dikke maar ondertussen oude volvo ,zonder airco in het handschoenenkastje, tussen al jaren niet meer rijdende stokoude en langzaam wegroestende overbejaarde autootjes.
Ik ben ruim een half uur onderweg geweest,in mijn eigen tijd,in mijn eigen auto.
Grauw,grijs en met een ingevallen gezicht staat hij voor het raam.
“Stond u al op de uitkijk”?
Ik stond toevallig net hier…hij staat hier altijd…toevallig..
Inklokken om te bewijzen dat ik hier echt ben,wat is er gebeurd??
Een pil teveel..gegeven door een collega zuster .
Een zuster met gevoel ,een zuster die kattenstront opruimt ,wel het vaatdoekje weggooit maar ,zich in ieder geval helemaal inzet voor haar medemens.
Wat moeten we daarmee? Dokter bellen ??nou ,lijkt mij niet hoor zal wel loslopen .
De Pillen voor de avond doe ik in een kopje met het briefje erbij ,volgens het dossier krijgt hij nu dubbele suikermedicatie …dan moet je toch eten??eten is in ons land de gewoonste zaak van de wereld,maar hier is niets meer te eten in huis .

Met waterkan,glas en elastische kousen ga ik alvast naar beneden ondertussen draai ik de zuurstof een streepje hoger hopend dat hij dan wat makkelijker naar beneden loopt.
De koffie zet ik aan,het badmatje duw ik vast en ondertussen bedenk ik glimlachend dat niets hier voldoet aan de hedendaagse eisen van de arbo.
Geen veilige trap,geen plaats voor een traplift ,de anti-slipranden hebben ooit vast gezeten ..boven mijn hoofd hangen samengebonden electriciteitsdraden .
In het ouderwetse souterrain zie ik een volle wasmachine en ga op zoek naar zijn knijpers. Ik vind een oud en gescheurd plastic bakje met heel oude en verkleurde Houten knijpers? Bestaan die nog???? Mijn moeder had die altijd in haar zak ,Ik ruik in mijn hoofd mijn moeder die de was ophangt en al heel lang dood is .
Ik hang zijn was op…het is al klaar voordat hij halverwege de trap is .

” ik ga vast snel hemelen…” Hijgt hij terwijl hij gelukkig onder aan de trap is aangekomen. Zonder vragen help ik hem de knoopjes van zijn overhemd open te maken zijn broek hoef ik niet open te maken ,deze zakt vanzelf tot op zijn opgezette voeten.
Zijn heel bejaarde en broodmagere kat heeft zo te ruiken in meerdere ,maar zullen vast weer onbereikbare hoekjes ,zijn behoefte gedaan.
Veel doucheschuim op het washandje zorgt voor frisse lucht en een lach op zijn magere gezicht. Tegenwoordig zegt hij Jullie zijn allemaal zoooo lief…in plaats van ik mag jullie allemaal even graag ,ik maak geen onderscheid hoor !
Ik begrijp hem best,de een koopt onderbroeken voor hem,de andere haalt soms boodschappen ,de volgende doet zijn haar met de tondeuse ..,we geven de kat eten,ruimen de rommel wat op..
Snel prop ik de volgende was in de machine en Ik hoop ondertussen dat een van mijn collega’s het vanavond even op wil hangen.Wat heeft u gisteren gegeten? Andijvie en dat was heel lekker!
He? Andijvie ? Waar kwam dat dan vandaan?? Ik heb vorige week in mijn eigen tijd sla en bloemkool voor hem gekocht maar zeker geen andijvie …ik zie het bloemkooltje ,wat al niet meer wit is op zijn kast liggen naast de zak aardappels die langzamerhand uitlopers vormen en verschrompelen .
In zijn koelkast ligt de krop sla eenzaam te verkleuren .
Hoe kwam u aan die andijvie?? Heeft de buurvrouw gebracht..maar die is nu toch varen ?.ja ze bracht het voordat ze wegging gisteren..
Ik was gister ook hier weet u nog??en toen was er niets en de buurvrouw was er niet..oh dan heb ik zeker aardappelen met karnemelk gegeten ..
Er was ook geen karnemelk in huis..
straks gaat hij met zijn rollator naar de bakker lopen ,ik geloof er niks van .
Hij heeft nu wel schone handdoeken en ondergoed en zijn kat heeft te eten …maar hij heeft niks ,straks komt er iemand langs om te kijken wat ze voor hem kan doen .
Bedankt hè voor alles en gelijk neemt hij zijn vertrouwde plekje bij het raam weer in.
We zwaaien uitbundig,ik schaam me om hem zo achter te laten ..
Maar het is de enige manier om duidelijk te maken dat hij hulp nodig heeft..
Een paar dagen later krijg ik een mail dat er een vrijwilliger gezocht gaat worden om hem te helpen.
Daar gaat vast nog wat tijd overheen ,maar gelukkig lees ik vanochtend dat mijn collega tussen door even wat boodschappen heeft gedaan!
Ach, op sommige momenten zijn we onze grenzen weer even kwijt maar misschien is dat juist iets waar we met zn allen als team trots op moeten zijn !

Verkeerd of gewoon FOUT…
Het is een zonnige zondagochtend en vrolijk rij ik mijn rondje door capelle.
Na 2 keer aanbellen hoor ik “uh..wie is daar”??” Wie ben jij”??”goedemorgen ik ben judith van laurens “,”wilt u de deur voor mij open doen”?? Na een korte stilte springt de deur open .
Gelukkig ik ben binnen! De lift brengt mij naar boven en vandaag hoef ik zelfs het sleutelkastje niet te gebruiken ,langzaam gaat de deur een kiertje open en zie ik zijn warrige hoofd met rechtop staande witte haren en met de vouwen van het liggen nog in zijn gezicht .
Wie ben jij?? Oh jou ken ik al heel lang,ja jou ken ik..jij hebt marousha nog gekend .
Ik mag jou wel.
Verstijfd staat hij roerloos stil in de gang ,dit gebeurt de laatste tijd steeds vaker,..”oh het was zo vreselijk”…hij valt tegen de muur en blijft doodstil staan..zijn ogen keren in hemzelf en kijken naar binnen ,kijken naar dingen die hij zijn hele leven niet onder ogen heeft willen zien en nu op de een of andere manier steeds gedwongen wordt om naar te kijken.
Niemand ,niemand weet hoe erg…ik kan niet slapen ..
Stapje voor stapje loopt hij de kamer in en laat zichzelf op een stoel zakken..
Weet u,weet je..die blubber,niemand weet hoe het was ..de Russische steppe ..
Ja ik was fout..ik was bij de duitsers ,maar ik wist het niet..ik wist het echt niet.
In mijn hoofd reken ik uit ..geboren in 1922 dus 18 toen de oorlog uitbrak..
Ja jou ken ik wel..niemand kan zich er een voorstelling van maken weet u hoe erg het was?.met tranen in zijn ogen begint hij een onbekend liedje op zijn mondharmonica te spelen gevolgd door waltzing maltilda..en de tranen stromen over zijn rimpelige wangen.
Even genoeg ..kom ik ga u helpen met douchen en schone kleren aantrekken.
Automatisch loop ik naar zijn eigen kamer voor schone kleding ,de atlas ligt open op de kaart van rusland waar duitse teksten bij geschreven zijn…de fotoalbums die hier altijd lagen zijn verdwenen.
Duitse papieren met aantekeningen ,duitse penningen en krantenknipsels maar ik wil eigenlijk niet kijken ,zie het woord waffen SS en hakenkruizen…het gezicht van Hitler
Snel pak ik schone kleding voor hem en loop naar de douche,ja jou ken ik al zolang…ik krijg een bijna tandeloze lach..
Ik laat het schone en verfrissende water over hem heen stromen,laat dit water alle vuiligheid verdwijnen???spoelt dit water alles weg???
Bibberend van angst zit hij bloot op het oude plastic krukje in de oude smerige en nooit opgeknapte douche met granieten tegeltjes..afhankelijk …het woord “kinds ” komt in mij op…”kinderlijk afhankelijk”
…mijn familie had geen eten in de oorlog….
Een tijdje later zit hij schoon en fris weer op de bank en ga ik zijn benen zwachtelen.
De poef uit suez pak ik uit de hoek van de kamer en rol hem aan zijn voeten .
Weet je hoe verschrikkelijk het daar was,niemand zal ooit weten hoe erg..” Heeft u dit ooit verteld aan uw vrouw of aan uw kinderen …Neeeee,neeeee niemand weet het!! Ik deed alleen maar wat me werd gezegd,ik had niks te vertellen …ik heb geschoten,mezelf verdedigd..oh het was zo erg..hij rilt en zijn ogen worden nat.
We lagen in de blubber,in de kou …steeds hoorde ik plof ..dan lag er weer iemand in de blubber…
Bang roept hij”de vader”aan…jaja jullie komen me bijna halen…ja ik weet het ..nog even ,nog even moet ik het hier afmaken …dan komt het grote licht !
Hij doet zijn handen voor zijn ogen ,ja vader..ik weet het ,het duurt niet meer zolang ..het wordt zooo groot …dit alles is veel te klein..gaat allemaal weg!
Het is er zo mooi!! Ik ben er al eens even geweest,marousha wacht op mij en zegt altijd tegen mij dat jullie engelen zijn en dat ik naar jullie moet luisteren en lief moet zijn .
Saint germain is ook beneden geweest ,oh die is ook zo wijs..
Jij bent lief hoor,ik hou eigenlijk wel van jou..dat mag ik toch zeggen ???
Daar bedoel ik echt niks mee hoor..
Jullie zijn allemaal zo lief …arm in arm lopen we voetje voor voetje naar de keuken
Oh dat is zo heerlijk!!!zijn grote wijsvinger wijst een bakje noodles van de action aan.
Snel zet ik het wasmachine aan en kook water voor de noodles.
Alsof er niets gebeurd is ,alsof ik niks gehoord heb…
Ik kan je wel zoenen!!! Is goed meneer…blijf maar zitten …ik ben zooo blij met jou en gelijk drukt hij een zoen op mijn hand.
Ik laat hem achter met een bak warme noodles ,het kamertje is dicht …
Al die spullen en papieren daar op dat burootje.. .zou hij daarom al zolang niet in zijn bed durven slapen???hij slaapt sinds zijn vrouw overleden is aangekleed op de bank..bang om te slapen ..
Ik was mijn handen ,haal diep adem en trek de deur achter mij dicht.

Goedemorgen!!
Zijn dochter is er vanochtend..
Ze heeft zijn kleine beetje kleding in de kast in de kamer hiernaast gehangen ,
Het buro is heel wat leger dan een paar dagen geleden ,ja zoals je ziet zijn we alvast heel wat dingen aan het uitzoeken en verdelen of wegdoen .
Dan hebben we het straks niet meer zo druk…dus als jullie dingen missen dan weet je dat wij ze hebben .
Hoor ik dit goed???zegt een dochter dit tegen mij terwijl haar vader ernaast zit ???
Mijn vader was altijd zo boos en agressief vroeger ,hij was een echte tiran..en nu is hij zo lief ..
Pa, zij ,judith gaat je zo lekker douchen en dan krijg je lekker schone kleertjes aan..ben je weer helemaal schoon..je beentjes zwachtelen ,je voetjes smeren en je haartjes kammen dan ruik je weer lekker fris .
Ze waggelt naar de keuken is klein maar heel breed,haar vader is ongeveer 1.90 meter en heeft een schoenmaat van minstens 46.

Ja jou ken ik wel ,maar dan word ik nat hoor! Ik was zijn haar ,zijn rug,zijn voeten en zijn nu weer dunnere benen.
Is het al weer gebeurd? Ben ik nu al gedoucht??? In de deuropening help ik hem in een schone luier en schone kleertjes…
Pa,wat heb je tegen de zuster gezegd????wat heb je verteld ???
Niks…maar het was zo vreselijk…zijn ogen veranderen van kleur .hij bibbert..en gruwelt .
zijn dochter zegt dat ik hem maar niet moet geloven ,wat hij zegt is onzin hoor ,mijn vader heeft gewoon in een fabriek gewerkt al die jaren,niks bijzonders ..ik hoor in mijn hoofd marousha zeggen nico,maak je geen zorgen,niet huilen …die vreselijke herinneringen zullen vervagen ..

Is dit zo?
Herinneringen die vervagen zijn er nog wel zijn hooguit omfloerst en even niet zichtbaar.

Pa het is zo lang geleden,vergeet het toch ..je weet het niet meer..je hebt in een fabriek gewerkt…al die jaren gewoon in een fabriekje.
Mijn vader denkt dat hij op de russische steppe is geweest ,maar dat is niet waar hoor ondertussen kijkt ze mij niet aan en naait een muisje in elkaar gevuld met een kruidenmengsel om te ontspannen.
Pa ,speel je nog een liedje voor ons ???
Een paar onbekende liedjes later legt hij zijn mondharmonica weer op tafel en zegt
Dat speelde ik zo vaak voor de Duitsers.
Hij begint weer in zijn onverstaanbare geheimtaal wat lijkt op russisch te praten .
De dochter kijkt niet op en reageert niet,ik ruim mijn spullen op en was lang mijn handen.
Bij de deur staan een doos en wat tasjes voordat ik stiekum even kijk weet ik al wat ik zal zien..zullen deze knipsels en aantekeningen in de vuilnisbak,de oud papierbak of ergens in een kelder verdwijnen????
Zullen zijn angsten verdwijnen,zijn tranen drogen als deze oude ,stille getuigen vernietigd zijn ??in mijn hoofd hoor ik hem steeds zeggen …
ik wist het niet hoor…..echt niet waar!
Zolang geleden …nu 92 …bang,eenzaam,verdrietig en ongelukkig..
Ik haal weer heel diep adem en trek hard de deur achter mij dicht .
Beroepsgeheim..
hoelang is het geleden?
Ben ik nu fout door te zwijgen??
Ik besluit dit maar even te laten bezinken …
Geen tijd om tijd aan leestekens te besteden of om betere zinnen te maken….
Gewoon zoals het is …een gruwelverhaal…
Ga ik hem nog helpen???laat ik het aan een ander over??
Ik ga hem weer helpen,maar ik ga hem vragen waarom???waardoor???maar vooral hoe het voelde….

Van de een naar de ander ,van dood willen naar zo heel graag willen blijven leven,en dan ineens weer terug .dat is mijn leven en dat is nu zo duidelijk de laatste tijd in mijn werk…leven of dood.
Ik wil niet aan touwtjes trekken ,ik wil geen carriere ..ik wil er gewoon zijn ..voor iedereen die mij in zijn of haar leven toelaat.
Ik voel me als een vis in het water en schop mijn slippers uit als ik haar ga helpen met douchen, nee ,ik hoef geen schort voor ..het is maar water.
Zuster …oh nee judith natuurlijk…bent u niet bang dat u ziek wordt van mij?
Waarom zou ik ziek worden??ik heb toch een gevaarlijke bacterie?bacterie vast wel maar gevaarlijk? Vast wel…maar ik ben niet bang..
Broodmager ,ongecontroleerde diarrhee die haar leven verstoord en haar uitput.
Ze kan zich weer een beetje zelf wassen,ze kan sinds kort weer zelf plassen verlost van de catheterslang ,maar wachtend op het stoma wat haar zal verlossen van de tumor en de diarrhee.
Even bedenk ik me dat ik nu toch wel erg nat word als mw probeert de douchekop zelf vast te houden ,maar ach het is maar water!
Ze is weer heerlijk schoon en fris ,heeft zelfs de kracht weer om zelf haar haar te kammen ..een minuut later wordt de frisse lucht weer verdreven en zie ik bruine druppels op de grond vallen,niks aan de hand ..gelukkig hebben we nog meer water!! schuldbewust kijkt ze naar mij,nee niet verontschuldigen ..u kan er niets aan doen! Ik draai de kraan gewoon weer open en begin opnieuw.. Langzaam komt de lach terug op haar gezicht ” misschien ben ik straks toch wel blij met mijn stoma”
“Dan hebben jullie in ieder geval niet meer zoveel werk aan mij!”houden we tijd over! we lachen samen,de boven haar hoofd hangende en tot nu toe verzwegen operatie is eindelijk bespreekbaar . Plagend spettert ze wat water mijn kant op ,de douchekop leidt ondertussen zijn eigen leven en spettert vrolijk alle kanten op.maar ach,mijn kleren waren toch al nat !
Ik denk aan mijn vriendin ,ze is mijn vriendin al 23 jaar , ineens staat haar leven te schudden op zijn grondvesten ,haar man ..ik wil er eigenlijk niet aan denken.
Ik wil niet denken aan wat Zou kunnen gebeuren …ik wil het niet!
Weer dat rotwoord,weer het woord melanoom..voor dit woord ben ik bang..nog banger ben ik voor de diagnose “uitzaaiing van een eerder verwijderd melanoom “..
Nee ,ik wil er niet bang voor zijn ,mijn broertje is er toch nog? gehavend door dit woord. Hij was en is altijd vrolijk,positief en levenslustig maar oh wat ben ik bang geweest om hem te verliezen! hoeveel slapeloze,wanhopige nachten heb ik gehad bang om mijn kleine broertje te moeten gaan missen ..
In mijn hoofd hoor ik ineens mijn vader zeggen ” patries ..geen zorgen voor de dag van morgen…en het liedje fluiten ” oh what a wonderfull world ”

Benauwd,gelukkig heb ik het nog nooit zo benauwd gehad,ik ga vanzelf ademhalen gelijk met het apparaat..in…uit..in …uit… Verstikkend ..Ik stik bijna …het zuurstofapparaat dreunt en stampt..constant in dezelfde maat.
Samen helpen we hem zo goed mogelijk onder de douche,met zijn hoofd naar achter en zijn ogen dicht stroomt het warme maar verfrissende water over zijn wat grijze gezicht.Vorige week wilde hij dood..nu een glimlach…het water maakt mijn benen nat, het water maakt mijn broek nat….maar ik heb een collega die mij helpt
Vele jaren jonger dan mijn kinderen ,ze maakt carrière maar ze gaat ook mee..mee om ons te helpen ,soms is een beetje zeep wat iemand voor je op een washandje doet zoveel meer waard dan al het andere wat je kan bedenken…samen drogen we hem voorzichtig af.
Het went wel,hij is blij dat we hem de tijd gunnen om wat bij te komen,onze hulp brengt wat rust in zijn en hun leven..geen vertrouwen in de dokter die zijn leven niet wil beëindigen en die zijn leven niet draaglijker kan maken..geen vertrouwen in het ziekenhuis .
Langzamerhand wel vertrouwen in ons…voor het weggaan zien we weer een glimlach op zijn gezicht verschijnen,hij is weer fris en schoon ..ik lust nog wel een slokje cola…
Waardevoller dan mijn schamele salaris is deze glimlach die speciaal voor ons is!
Gelukkig mag ik volgende week weer terugkomen .

Wat is goed? Wanneer doet iemand het goed ??
Wilt u een kopje thee? Een broodje?nee…geef mij maar soep..ja dat bord moet ook afgewassen! Dat doen jullie toch?? Je collega doet de rest wel..komen we hier voor de afwas??
U weet wat ik wil,ik wil niet meer leven ,ik heb niets om voor te leven ..nooit gehad.
Nooit iemand gehad,nooit iemand nodig gehad…eigenlijk wil ik niet meer alleen maar ik heb niemand .
Ik wil gewoon niet meer!
Komt u straks terug?? Hoe laat komt u terug??kunnen jullie vaker komen???
Ik moet toch op tijd mijn medicijnen innemen? Ik moet heel veel medicijnen innemen …dan moeten jullie dus heel vaak komen!
Ik ga nu maar weer even slapen..heb niets te doen ..hoe laat komen jullie weer?

Ik ga jullie missen,zo godsgruwelijk missen ..jullie betekenen zoveel voor mij..ik zie zijn ogen overlopen…en de mijne lopen mee..je collega zei gisteren”weet je wel wat ze tegen mij zei?? dag lieve erwin” en liep toen snel weg …ja en toen brak ik …ik heb zo vreselijk gehuild ..dank zij jullie ,dank zij jullie liefde ,dat mag ik toch wel zeggen?? Ik bedoel er echt niks mee hoor, maar dank zij al die lieve mensen ,kan ik het opbrengen ..
Op bevrijdingsdag word ik bevrijd van mijn kanker!! Maar ik kom terug..
Nog meer gehavend…maar ik wil zo graag leven
Met nog meer wonden..maar ik kom snel terug,terug naar jullie,terug naar mijn veilige haven..jullie helpen mijn wonden te genezen,kan ik hopelijk snel weer koffie voor jullie zetten.
Kijk!! Ik heb een spaarpot gewonnen bij de bingo…met de woorden van martin luther king erop..I HAVE a dream..onderop een klein tafeltje staat een fleurige spaarpot met deze zo belangrijke tekst .
Het woordje have staat met rechte letters in het midden van de mok..
ik dacht alleen have mist maar 1 letter en dan staat er ineens haven ..ik denk ook dat ik gelukkig niet de enige ben die moet huilen ..huilen om zijn ellende..vanuit de verte hoor ik hem zeggen dat hij het geweldig vindt om mij nog een keer te zien …vandaag.
Weet je hoe erg ik moet huilen de laatste dagen ?? Ik gebruik maar een handdoek in plaats van een zakdoek.. Ik wil bij jullie blijven..daar voel ik me veilig ..
Tranen dropen …nee stroomden over zijn wangen ..voor een man de meest vreselijke operatie die denkbaar is ,daar ziet hij nu naar uit ,het zal hem bevrijden van de kanker.
Ik ben niet professioneel ,maar het maakt me niks uit ..tranen druppelen over mijn wangen…we komen snel ,zodra het mogelijk is op bezoek.
Weer neem ik afscheid
Dag lieve erwin,we staan met z’n allen in gedachten naast je! Het is niet “I have a dream” het is “we have the same dream” kom snel terug ,nog meer gehavend ,maar naar je veilige haven .
Wat zullen we blij zijn als je weer een plaatje voor ons draait.
Ik hoop op …nee het maakt niet uit wat..als jij het plaatje maar opzet..

Ze krijgt de deur niet open ,draait hem juist op slot ..open dicht ..open dicht …
Niet aangekleed,niet ontbeten en pillen?? Moet ik die innemen dan??daar weet ik niks van ..waar is mijn agenda nou??het briefje op de voordeur waarop staat dat de sleutels niet in het slot mogen blijven zitten ,leest ze hardop voor en steekt dan de sleutel terug in het slot .hoe laat is het dan?
Het is pikdonker binnen ,gordijnen zijn hermetisch dicht ,rolluiken sluiten de wereld buiten.haar dochter belt op ,ik wil zo graag dat ze er heen gaat maar mam zegt dat ze niet gaat …ze gaat echt niet !,de stem van de dochter klinkt professioneel ..begrijpt u wat ik bedoel???ik heb haar op tijd gebeld en ze zou zich aan gaan kleden.
Haar stem slaat over …ze moet echt! Het is zo goed voor haar ,het geeft ons rust als mam daar is ..ja ik begrijp dit ,het doet zo onnoemelijk zeer om aan te zien dat je moeder het niet meer weet ..dat je gaat verliezen diegene waar je houvast aan hebt.
Maar hoe zeer zal het doen als je zelf beseft dat je het niet meer weet en zelfs niet meer weet dat je alles vergeet .
Mam moppert door ,nu hoef ik eindelijk niets meer maar moet steeds meer..
Laat me toch ..ik eet heus wel maar pas als ik honger heb,ik kan best voor mezelf zorgen ,ik eet toch altijd?
De zwachtel heeft ze van haar been gehaald en ik zie alleen wat watten om haar been met 2 elastiekjes,mam draait zich om ..wilt u wat drinken ??
Ja,nu weet ik even niet meer wat ik nu ging doen hoor,waar is mijn agenda?
Daar staat alles in want ik weet het soms niet meer,oh ik heb niet eens gevraagd of u koffie wil drinken..hoe laat is het nu?
Ik ga zo eerst mijn agenda zoeken..daar staat alles in maar vandaag ga ik niet weg hoor,ik blijf thuis..Mam zegt dat ze eindelijk alleen is en niets meer zou moeten,ik eet wel als ik honger heb,ik zorg goed voor mezelf en ze pakt een banaan van de fruitschaal en legt hem weer terug.
De telefoon rinkelt mam..je gaat toch wel? Doe het dan voor mij…mw draait zich zuchtend om” ja hoor kind”
Heb ik u al koffie aangeboden?? Ik blijf thuis hoor…leest het briefje op de achterdeur ,controleert of de deur op slot is leest het briefje nogmaals en vraagt of ik misschien koffie wil..ja nu ben ik toch vergeten wat ik ging doen hoor…even mijn agenda pakken ,wilt u misschien koffie??
Achter mij hoor ik de deur hermetisch op slot gedraaid worden en de sleutelbos rinkelen,vanavond weet mam niet meer of ze wel of niet geweest is..

Ineens sta ik op het balkon in schiebroek,nooit zal ik kunnen vertellen hoe het voelt om je vader te moeten verschonen,je vader te moeten wassen ….je vader te verliezen dat doet zo zeer..

Maar op datzelfde moment besloot ik ook terug te gaan de zorg in..op het moment dat mijn kinderen of mijn ouders geen zorg meer van mij nodig hadden.
Oh ik hoop nog heel lang te mogen zorgen..en dat ik nog heel lang niet voor mijn broers ,kinderen ,familie of vrienden hoef te zorgen.
De tijd tussen onderzoeken en uitslagen ,de tijd tussen leven en dood geniet ervan!
Deze tijd komt nooit meer terug…ineens besef ik dat bang zijn verloren tijd is .
Bang voor een melanoom ?nee …wel voor de metronoom die elk moment van ons leven monotoom wegtikt.
Geen zorgen voor de dag van morgen,louis armstrong zingt in mijn hoofd “oh what a wonderfull world”
Ramses zingt op de radio”hoog sammy,kijk omhoog sammy!
Zout of zoete druppels?
Een klein verschil van maar 1 letter,het verschil tussen een warme douche op je gezicht en tranen over je wangen..als er maar altijd iemand is die ze wil drogen!
Ik moet lachen als ik denk aan het oubollige tegeltje bij mijn ouders thuis aan de muur ..met het versje van toon hermans ” je hebt iemand nodig stil en oprecht …
Ook dit ouderwetse versje is nog steeds actueel.

Even een paar dagen vrij ,even naar tsjechie ,we zijn er zo…even tijd om weer te schrijven..
De kachel brandt,we hebben water en de tv doet het ook…alleen de klok staat stil.
Gelukkig!!! Dus tijd zat..tijd voor een verhaal ..maar nu wordt het toch echt tijd om onder de douche te stappen !!
De paardenbloemen in ons gras staan op het punt zich uit te zaaien …die moeten een kopje kleiner gemaakt ,want als we op de tuinman moeten wachten is het te laat! Ach ,wat maakt het ook uit ,dan hebben we volgend jaar een paardenbloemenveld in plaats van een grasveld.
Dit gaat niet over leven of dood ,hooguit over het verschil tussen mooi en lelijk..maar..
Misschien is een geel veld ook wel heel erg mooi!!!

GEVEN of ONTVANGEN?

Ik zeg dat ik MOET schrijven…het moet eruit ..Gertjan zegt: ‘Ik zoek je ipad wel even voor je..’
He ?? Gaat Gertjan mijn ipad zoeken???

Ik zie Simone Kleinsma zingen. Al haar emoties gestopt in een paar liedjes. De emoties moeten eruit. Komen overal uit. Ze zijn vertaald in één lied, gezongen op een manier die ik nog nooit gehoord heb. Of komt het omdat ik ze nu echt hoor?.
Of komt het omdat ik besef wat ik kan horen? Of weet wat ik moet kunnen horen?
Vanmiddag las ik eindelijk een Libelle. Er liggen er nog zeker tien ingepakt. Waar ik eigenlijk geen tijd voor had, maar nu eindelijk tijd voor heb gemaakt …
Maar mijn gedachten dwaalden af..naar vanmorgen ..

Te vroeg rij ik de straat in. In korte broek gekleed doet meneer mij open en zijn ogen stralen rust uit. ‘Goedemorgen Judith. Wat ben je lekker vroeg!’. Mevrouw haalt diep adem en staat moeizaam, met een van pijn vertrokken gezicht, op en probeert zo snel mogelijk naar de traplift te komen. Ondertussen weet mijn telefoon weer niet wie ik ben. Ik haal mijn schouders op en denk alleen: ‘Als ik maar weet wie ik ben’.
‘Oh wat heerlijk dat u zo vroeg bent. Ik hou van de morgen. Ik hou van een nieuwe dag. De zon die langzaam op komt. De vogels die langzaam wakker worden. Opeens horen we ook allemaal vogels kwetteren. We luisteren even stil.
Moeizaam, stap voor stap, wanhopig steun zoekend, probeert ze al kreunend zichzelf in de douchestoel te krijgen. Ze zucht diep als het eindelijk weer gelukt is .

‘Vindt u de Mattheüs ook zo mooi mevrouw?’, hoor ik aan de andere kant van de verveloze deur. ‘Ja meneer…het is de mooiste muziek van de wereld’. ‘Moet ik deze dingen aan? Iedereen wil ons leven overnemen. Gooit onze “oude rotzooi” weg. Maar dat was ons leven. Zo lang samen. Ze gooien ons leven hier gewoon weg’.
‘Mevrouw ik heb hier van die dingen. Wat moet ik daar nou mee?’. ‘Meneer ik kom u zo helpen. Eerst even uw vrouw helpen’.

Ik was haar rug en haar haar en laat het warme water helend over haar gezicht stromen en droog haar daarna zorgvuldig af.
Een smeerseltje (eindelijk heeft ze weer een nieuwe tube) smeer ik op haar rug, haar borst, haar armen en benen.
Ik geef haar tijd om haar haar te föhnen. Meneer vraagt wat ik het mooiste vind uit de Mattheüs. ‘Dat u dat ook zo mooi vind’. ‘Els, zij vindt het ook zo mooi!’ Zijn droom is om het in het echt te zien. Beschaamd bedenk ik, dat ik het de laatste 20 jaar zo vaak op meerdere plaatsen ter wereld gezien en gehoord heb.
Ik begrijp wel wat hij bedoelt. Eenmaal beneden doe ik haar haar aangepaste stugge stijve schoenen met beugels aan, zodat ze weer iets meer kracht heeft om zichzelf voort te bewegen .
‘Judith, ons leven ligt overhoop. Maar we redden het wel. We zijn al zolang samen.
Het lijkt of iedereen weet hoe het verder moet. Maar het is toch ons leven?
We zijn altijd zuinig geweest. Altijd gespaard, maar de kinderen hebben nooit genoeg!’
De cd-speler gaat aan. Meneer heeft het voor elkaar. Ik hoor ‘Erbarme dich’. Even ben ik weer terug bij mijn ouders. Een krakkemikkige platenspeler, maar de muziek raakte mijn hart.
Niet veel mensen weten dat de Mattheüs de mooiste muziek ter wereld is.
Niet veel mensen weten dat ik het overal ter wereld gehoord en gezien heb.
Misschien was deze uitvoering wel de mooiste ter wereld.
Ik zag de rust in de ogen van deze mensen terugkomen. Nee, vandaag geen bad, geen benen smeren, geen steunkousen. Vandaag was ‘Erbarme dich’ genoeg!

Een paar dagen geleden dacht ik, dat ik dit geen drie dagen achter elkaar aan zou kunnen. Nu denk ik ‘Ik ga wel. Graag zelfs!’
Toen ik wegging, zei meneer tegen zijn vrouw, ‘Morgen komt ze terug. De Mattheüs is ook haar lievelingsmuziek. Om 8 uur moet hij aan staan!’
Respect voor dit echtpaar. Zo lang bij elkaar. Morgen ‘Erbarme dich’.
Deze uitvoering blijft me vast langer bij, dan al die andere.

Vanuit het hoekje hoor ik, ‘Bedankt voor de rust’.

Een uurtje later laat ik het echtpaar tevreden achter. Misschien nog een dag samen, zonder verdere inmenging in hun steeds wankeler en op instorten staand zelfstandige leven. Langzaam rijd ik een paar straten verder.

Ik hou zo veel van mijn werk. Ik krijg waardering. Ik hoor zelfs, ’Ja, jou heb ik vaker gezien. Juffrouw ik hou zo veel van jou!!’

Heel voorzichtig wordt de deur op een kiertje gezet en daar staat hij weer. Het weinige en spierwitte haar staat alle kanten op en de lichtblauwe ogen lichten op.
Moeizaam strompelt hij met afgezakte zwachtels en op blote voeten naar de kamer. Zichzelf vasthoudend aan alles wat hij tegenkomt.

‘Ja. Ik heb jou vaak gezien! Ik ken jou. Jou ken ik al heeeel lang. Jij hebt mijn vrouw ook gekend.’
‘Jij hebt Maroesha gekend’. Trippelend op haar bureaustoel en met een smoezelige blouse aan. Want ze kon de vlekken niet meer zien. Ik zie haar weer voor me. ‘Nico, Nicootje. Doe niet zo lelijk! Zij komen ons helpen!’

Een gedachte schiet door mijn hoofd. ‘Oh, wat zal ik later, mocht ik alleen overblijven, vreselijk lelijk doen tegen hulpverleners, die niet weten waar ze het over hebben en die het allemaal zo goed weten.’

Het kopje oploskoffie wordt aangepakt, alsof het de lekkerste koffie van de wereld is ..
‘Ja, juffrouw, ik ken jou. Weet u, ik hou zoooo veel van jou’. De zowat tandeloze oude mond komt griezelig dicht in mijn buurt. De opgeheven wijsvinger benadrukt het. ‘Ik ken jou al zooooo lang’ ‘Moet ik nou weer onder de douche? Dan word ik nat hoor!’. Ik zie weer een tandeloze grijns van oor tot oor..
Een oude boterham met oude zwetende kaas wordt door hem opgegeten, alsof het het duurste broodje van de wereld is.
‘Ja, deze drie pilletjes heb ik altijd’. En met een brede grijns zegt hij, dat ze weer weg zijn. De smoezelige zwachtels rolt hij lachend op. ‘Ja, zo verdien ik mijn zakgeld. Ja, jou ken ik al zo lang’.
Vanuit mijn ooghoek zie ik het memobord op de stoel staan. Er staat op dat zijn dochter vandaag niet komt en dat hij Lourens open moet doen. Zelfs onze naam is fout gespeld. Met alleen een luier aan, loopt hij voorzichtig naar de douche, waar het armzalige plastic krukje al klaar staat. Hij staat stil voor de spiegel in de gang. ‘Hé, ouwe, ben je daar weer?”. De knop voor koud is rood en de knop voor warm is blauw. Bovendien sproeit de douchekop alle kanten op, maar gelukkig weet ik tegenwoordig hoe ik zelf een beetje droog kan blijven. Genietend doet hij zijn ogen dicht en laat proestend het lauwe water over zijn gezicht stromen. Met een oude verkleurde spons wast hij zichzelf en laat mij een beetje helpen. Zelfs de resterende afgebroken onderdelen van zijn ooit gave gebit, worden keurig gepoetst. Het luierbroekje accepteert hij met de opmerking dat hij daar nu wel heel blij mee is. Kan hij zo gewoon weggooien. Grijnzend naar zijn spiegelbeeld, zegt hij tegen zichzelf, ‘Ja, je bent al 92. Ouwe.’ Wanneer ik op de poef ga zitten om zijn benen te zwachtelen, zegt hij, ‘Die komt uit Suez. Die heb ik al zo lang. Het is uit de tijd dat ik nog vaarde.’ In gedachten zie ik de zwart/witte poef die mijn ouders vroeger hadden.
Hij zoekt zijn mondharmonica en speelt wat onduidelijke versjes en Sari Marijs. Wanneer hij even wat lucht nodig heeft, zegt hij, ‘Dit speel ik voor jou. Ja, omdat ik zoveel van je hou!’
‘Dat mag ik toch wel zeggen, hè juffrouw? Ik bedoel er niks mee hoor!!!
Zonder jullie allemaal zou ik hier niet kunnen blijven.’ ‘Ne me quitte pas’ klinkt wat vals uit de overjarige mondharmonica. Als ik zijn benen zwachtel buigt hij naar voren en probeert mijn grijze haren te tellen. Lachend zegt hij dat ze niet makkelijk meer te tellen zijn. ‘Ja maar ik ken jou al zo lang. Jij hebt maroesha ook gekend hè?’.
Anderhalf uur later, laat ik hem tevreden etend achter. Een bakje warme noodles van de Action. Als hij geluk heeft komt zijn dochter morgen wel even bij hem langs. Haar vader is zo’n last. Ze kan het eigenlijk niet meer opbrengen..
Oh, had ik nog maar één keer een uurtje met mijn vader. Kon ik nog maar één keer zijn rug wassen.

Ik ben thuis en mijn benen doen zeer. Echt heel erg zeer. Ik kan bijna niet opstaan.
Maar dit wil ik echt niet. Lyme ga weg!!!
Een paar dagen vrij. Energie krijgen voor volgende week, voor dit paasweekend: alle kinderen komen eten!
Gelukkig willen ze graag komen: schoon,stief en eigen… Wat zijn wij rijk!!!

Glimlachend lees ik de mail van mijn collega. Ik word dinsdag ontvangen met de Mattheüs op volle sterkte. Nee, ik heb geen oordopjes nodig.
Ook na Pasen is de Mattheüs nog mooi. En hij kan niet hard genoeg aan!!!

Het is een doodgewone woensdag en ik moet s’avonds doodgewoon werken.

Mijn baas verteld mij dat er vanavond iemand met mij mee zal lopen om te kijken of ze dit werk ” leuk” vind.

Een oudere vrouw..net als ik ..bedankt.. denk ik ,die kan ik in mijn zak steken..ik ben dus in zijn ogen oud!

Ze heeft hetzelfde” waardeloze diploma als ik..de oude ziekenverzorging.

Met moeite krijg ik eindelijk haar telefoonnummer want ik wil toch ietsje eerder op pad om iedereen op tijd te kunnen helpen.

Een krakende en doorrookte stem klinkt aan de andere kant van de lijn ..wow…in mijn hoofd vel ik gelijk een oordeel en krijg hier ook gelijk een beeld bij.. maar bedenk dan dat ik haar een kans moet geven

Ik smeer een extra broodje want wie weet heeft ze niks te eten bij zich en neem een extra flesje water mee,want je weet maar nooit ..

Eenmaal bij kantoor staat er niemand voor de deur dus parkeer een beetje mopperend mijn auto.

Het meisje bij de receptie vertelt me dat er inderdaad iemand naar het kantoor boven is gegaan en nieuwsgierig loop ik de trap op …

Op de stoel die voor de deur van het kantoor staat zit inderdaad” Jopie” die zonder zich eerst voor te stellen me gelijk verteld dat ze iemand naar beneden heeft gestuurd om koffie voor haar te halen .

WAT??? iemand naar beneden gestuurd???Wie is zij dan wel??? om iemand te sturen???

Ik stel mij voor aan haar en zeg gelijk dat we geen tijd voor koffie hebben ,we moeten gaan .

Mopperend loopt zij mee de trap af ,” ik ga altijd met de lift hoor” “nou ik niet” zeg ik !

“Zoooo…dat is een dikke bak” merkt ze op als ik mijn auto open klik en diep zuchtend

laat zij zich in de stoel vallen .

Een niet geheel frisse lucht vult de auto en ik zet ongemerkt mijn raampje open .

Vanuit mijn ooghoeken zie ik een slonzig ,onverzorgde vrouw met een opvallend lelijk gebit.

Onderweg naar de “chinese muur” bedenk ik mij hoe ik deze avond probleemloos kan doorstaan maar vind geen oplossing en zal er maar het beste van gaan maken .

Ik merk bij mezelf dat ik niet teveel over “mijn ” cliënten wil vertellen ,daar heeft ze niks mee te maken !

Heel kort vertel ik iets en als ze meer persoonlijke vragen over de cliënten stelt geef ik haar geen antwoord.

Met kloppend hart druk ik op de eerste bel ,mw is blij dat ik er ben ..maar eenmaal aan de voordeur verstijfd ze als ze mijn ” collega” ziet …

de sfeer is anders dan anders ..haar zoon kijkt strak voor zich uit naar een onnozel tv-programma wat waarschijnlijk ineens erg interessant is .

Mw zet snel haar pruik wat rechter en kijkt me hulpeloos aan ,ik ga maar snel even naar de zijkamer ,waar haar medicijnen staan, en met snelle kleine pasjes komt mw achter mij aan .

Maar oh…”jopie”volgt net zo snel en haar “lucht” vult de kamer. de pilletjes die ik s’middags al in de eierdopjes had gedaan zitten er nog net zo in ..niks meer te doen dus. ..ik krabbel snel mijn handtekening in het rapport ,wens mw een fijne avond en nadat jopie mw verteld dat ze ws snel hier s’avonds komt werken ..trek ik met een diepe zucht de deur achter mij dicht .

Pfff dat was 1..op naar de volgende flat !

Een hard “hallo”” is de reactie op mijn aanbellen ,ik hoop dat ik ook nu koffie krijg bedenk ik me als de lift 14 etages naar boven kruipt en weet ondertussen niet wat ik tegen “jopie” moet zeggen ..dus laat haar maar kletsen .

De deur zwaait wagenwijd open en met een grote grijns word ik aangekeken ..meneer’s blik verstrakt…zijn mond valt open en ineens flapt hij eruit “heb je je schoonmoeder meegenomen?”

Snel geef ik hem 3 dikke zoenen om hem te feliciteren met zijn vriend die 75 is geworden en ondertussen knijpt hij grijnzend mijn schouders zowat fijn .

het kleine witte enthousiaste hondje durft van schrik niet eens te blaffen en verdwijnt snel met een bot zijn mandje in .

Wilt U ook een kopje koffie ?vraagt meneer terwijl hij ,rare bekken trekkend ,achter haar aan zijn eigen kamer in loopt .

Nou dat wil ze wel ,waarschijnlijk denkend aan het meisje wat ze op koffie uit had gestuurd ,

de stoel aan de eettafel wordt door haar leeggemaakt en meneer’s tas beland pontificaal midden op de tafel samen met de zwarte plumeau .Haar enorme sjaal gaat af en een vormeloos,verkleurde blouse verschijnt ik werp een steelse blik op haar handen ..vieze nagels en nicotinevingers !

Als ik wil helpen in de keuken sist meneer me toe “wat heb je nou meegenomen “???

brrrrr..

Gelukkig hebben we afleiding en meneer verteld 100 uit over het feest van zijn vriend .

Zijn ogen schitteren van pret ,en dat komt niet alleen door de leuke verhalen ..

Op haar vraag wat voor pillen meneer allemaal slikt ,klapt hij snel zijn med. doosje dicht en zegt oh,van alles ..

Met afgezakte mondhoeken zegt hij haar gedag als we weg gaan en met zijn arm om mij heen vraagt hij of ik morgen toch wel weer kom ?

We gaan 2 etages naar beneden met de trap…” ja, volgende keer ga ik met de lift hoor!”

terwijl ze dit zegt hoop ik stiekem dat de lift straks weigert en moet een beetje om mezelf lachen .

Gelukkig ..mw kan haar gezicht in de plooi houden …Gaat u hier maar zitten hoor!

weer voel ik me ongemakkelijk ! alsof ik haar heb geselecteerd om bij ons te komen werken !

Van schrik wil mw handschoenen voor mij gaan halen ,voor mij?? die heb ik toch niet nodig!!Jopie reageert gelijk ..neee,ik gebruik ook bijna nooit handschoenen hoor!!!

ik denk weer stiekem ,”nou als ik door jou geholpen moet worden zou ik toch graag willen dat jij handschoenen aan doet”

Op mijn knieën trek ik snel mw’s steunkousen uit en geniet van het lekkere luchtje van haar bodylotion ..ik hoop dat ik het straks in de auto nog ruik!

Ik leg mijn woorden op een goudschaaltje ,jopie hoeft niets te weten over haar !

dus we kletsen maar even over facebook .

Binnen de tijd trek ik de voordeur achter mij dicht en bedenk me dat ik het leuk vind dat ik morgenavond weer terug mag komen !

wordt vervolgd!